Geregeld word ik ingeschakeld bij familiebedrijven waar men elkaar de tent uitvecht. Het begint als een reguliere mediation waarbij elke partij de ander het liefst naar een onbewoond eiland wenst, maar al snel komen de nuances. Natuurlijk meent men de verwensing meestal niet letterlijk. Per slot van rekening kom je elkaar ook weer tegen bij geboortes, begrafenissen en bij het kerstdiner. Ook wordt het conflict geïsoleerd gepresenteerd. ‘Dit is nu aan hand, maar eigenlijk hebben we nooit conflicten’.

Uiteindelijk blijkt vaak dat het helemaal niet één bepaald onderwerp is waar de ruzie over gaat, maar eerder om de verschillende manieren waarop de kampen de ruzie willen oplossen. De vraag is dan: hoe gaan de betrokkenen met conflicten om? De uitdaging voor mij als mediator is om de partijen conflictvaardig te maken. Dus niet alleen de ruzie van dat moment op te lossen, maar hen vooral ook leren om bij toekomstige verschillen van mening constructief tot elkaar te komen.

Het mooie is dat als mensen daar beter in worden, ze de smaak te pakken krijgen en vaker zulke gesprekken wensen te voeren. Dankzij die periodieke gesprekken leer ik de bedrijven en mensen steeds beter kennen en dat geeft voldoening. Wat ik dan zie zijn mensen die niet zeggen dat ze nooit conflicten hebben, maar juist inzien dat conflicten niet altijd drama hoeven te veroorzaken. Zo lang je maar in gesprek blijft!

Ton Croiset van Uchelen