Twee zakenpartners zitten aan tafel. De één heeft een week eerder een brief gestuurd naar de ander. Hij wil niet verder en zegt in de brief de samenwerking op. De stemming is terneergeslagen en de pijn van de afwijzing is duidelijk voelbaar.

Soms gaan zakenpartners niet meer samen door een deur. De onderlinge verhoudingen zijn dusdanig verslechterd, dat verder samenwerken onmogelijk lijkt. “Het gaat niet meer”.

In de eerste gesprekken is het voorzichtig opereren en onderzoeken als (Pre) Mediator. Is de samenwerking definitief ten einde of zien partijen toch ergens nog een kans om de relatie te herstellen?

Als een van beiden over de brug komt en bereidheid toont te reflecteren op waar het mis ging, wordt het interessant. Dan kunnen verwijten en aannames besproken worden, dan kan met een zekere afstand teruggekeken worden op de onderlinge dynamiek en kan worden uitgesproken wat er zo’n pijn deed en waarom dat pijn deed.

Vaak gaat het niet om de voorvallen zelf, maar om wat zo’n gebeurtenis op een onderliggende laag triggert. Een gevoel niet goed genoeg te zijn, een gevoel niet serieus te worden genomen, of een gevoel niet volledig te worden gezien. “Belachelijk dat jij die pitch alleen deed, je bent alleen maar met jezelf bezig, je hebt een veel te groot ego” zou, in termen van projectie, vertaald kunnen worden als: “Ik veroordeel jou om mezelf te beschermen, voor het gevoel dat ik eigenlijk zelf bang ben om niet gezien te worden”.

De gedachte hierachter is: Datgeen waar ik jou van beschuldig of dat wat ik jou verwijt, doe ik misschien wel omdat ik iets niet bij mezelf wil zien of voelen. Nu ik dat erken en doorzie, zie ik ook dat de etiketten die ik op jou plakte, onterecht waren. Ik kan zogezegd zien dat perceptie projectie is en kan de projectie terugnemen.

Het figuurlijke licht dat de kamer binnenvalt, als dergelijke gesprekken plaatsvinden is fantastisch. De rust en de ruimte die ontstaat als twee zakenpartners elkaar met tranen in hun ogen aankijken. Als ieder zijn verantwoordelijkheid neemt voor zijn eigen aandeel en zijn onbewuste projecties kan terugnemen, ontstaat er ruimte voor een nieuwe weg.

Zo ging het ook met de twee zakenpartners van de brief. De brief werd verscheurd.

Door hun eigen onzekerheden te bespreken en van daaruit de samenwerking opnieuw te kunnen aangaan is een gave en een feest. Het is als het ware een nieuw huwelijk dat je aangaat.

Annemarie van Raay